رُسے ساہنُوں یاد نہیں کردے راضِیاں وی بھُل جانا اے
مِٹی دا اَیہہ جُسا جس دن ۔ مِٹی وِچ رَل جانا اے
کِیہ کھَویا ۔ کِی کھَٹیا ای ۔کی لُٹیا ای کِی وَٹیا ای
عَملاں والا کھاتہ تیرا ۔ وِچ قبرِیں کھُل جانا اے
کاہدی آکڑ، کاہدی پھُو پھاں ۔ چھَڈ دے بَندیا کرنی تُو تاں
جِیویں لُون کھُرے وِچ پانی ۔ سَبھ اَوہداں گھُل جانا اے
پیسہ پیسہ لائی رکھی ۔ جِند اپنی کملائی رکھی
اِک کفنی وِچ ہوکے رُخصت ۔ کِی تیرا مُل رہ جانا اے
چَنگا کر تے مَندڑا چھَڈ دے ۔ مَن اَندرَوں کھوٹ نُوں کڈھ دے
تِن دیہاڑے جِندڑی تیری ۔ دِن چَوتھے تُوں ٹُر جانا اے
کلام ۔ طارق اقبال حاوی